THE YOUNG SOWER

Mainit ang sikat ng araw na nanunuot sa balat ng bawat tamaan nito. Ang lupa'y tigang, sa kabilang banda'y nandoon na ang batang manghahasik. Maaga pa lang nasa taniman na ang batang manghahasik at sumisigaw nang , "Gising mga kapwa manghahasik at tayo'y maghasik ng binhi." Nagising nga ang ibang manghahasik ngunit galit na galit sa Kanya. "Batang manghahasik, halika nga rito." "Nakikita mo ba ang punong iyan?" Nakita nga ng batang manghahasik ang itinuturo ng kapwa manghahasik ito'y isang matayog na puno ng igos,. "Opo ito'y isang matayog na puno ng igos." "Tama at sa tantiya mo baguhan pa lang kami sa mundo ng pagtatanim?" "Hindi po, dahil upang makapagpayabong ng gayong katayog na puno taon ang bubunuin." Kung ganoon batang manghahasik mauunawan mo ang aking sasabihin, matagal na kaming nagtatanim at naghahasik ng binhi ngunit walang napapala." Ngayon bilang nauna sa larangang ito, ngayon pa lang sinasabi ko sa iyo, tigilan mo na ang paghahasik, dahil tulad nami'y wala ka ring mapapala sa iyong ginagawa."; Nag isip ang batang manghahasik, "Tama ang aking kapwa manghahasik, bakit pa ako maghahasik, wala naman akong mapapala." Nanghina ang kalooban niya na ipagpatuloy ang nasimulan, kaya't namaalam na siya sa matandang manghahasik. "Tama po kayo, kung gayon maghahanap na lang po ako ng mas makabuluhang bagay kaysa sa paghahasik ng binhi." "Magaling kung ganon, dahil ang katulad mong isang bagito, hamak at walang halaga sa mundong ito ay walang karapatang umani ng bunga." Pinagtatawanan siya ng mga matatandang manghahasik. Sa daan palabas ng taniman, nakita niya ang isa pang manghahasik nakaupo sa pilapil. Nilapitan niya ito at umupo sa tabi nito. "Kaibigan, kumusta?" "Galing ako sa kabilang ibayo, kasama ng isang banyaga nais kong takasan ang mundo ng paghahasik." sagot ng manghahasik. "ngunit bigo pa rin ako, ayoko ng maghasik dahil bukod sa tigang ang lupa, kapag daka'y may baha at bagyo upang tangayin aking mga inihasik." "laging may kulang sa aking buhay ako'y pinanghihinaan na kaibigan upang magpatuloy." Ni isang salita'y walang masabi ang batang manghahasik ang tanging alam niya'y gutom ang kanyang kaibigan, kung kaya't inilabas ang baong tinapay at ibinahagi sa kapwa manghahasik. "Kaibigan kain tayo ito ang tinapay pagsaluhan natin." Napapangiti ang kaibigan sa pagkain ng tinapay. "Kaibigan napakasarap ng tinapay na ito "Tunay kaibigan dahil ang tinapay na ito ay buhat sa inaning bunga ng trigo na ang tanging puhunan ay dugo at pawis." sagot ng batang manghahasik. "Dahil sa tinapay na ito kaibigan ako'y nagkaroon ng lakas at pag- asa na magpatuloy sa pagtatanim." "Dahil may kilala ako na batang manghahasik, na nagpapatuloy sa kanyang nasimulan at nagtitiyaga hanggang magkaroon ng bunga ang kanyang inihasik upang maging kapakinabangan ng marami." "Salamat kaibigan, di ka nag iisa dahil magkasama tayo sa hamon ng buhay."

Nasisiyahan na naghiwalay ang magkaibigang manghahasik at sa paglalakad ng batang manghahasik kanyang naisasaloob "Di ko kaylangan magtanim ng binhi ng puno ng igos, maging matayog man ngunit walang bunga ." Mas nanaisin kong maghasik ng binhi ng trigo na sa kapanahunan at magbunga yumuyukod ito at nagsasabing "handa na ang aking bunga upang maging pagkain ng marami." Bilang nilikha tunay na ang halaga ng ating buhay ay hindi batay sa ating natamo ngunit ito'y nakasalig sa ating naibahagi.

DOWNPOUR

It was a clear morning, all of a sudden the rain fall, I'm not prepared I have no umbrella with me. If I will wait till the rain stop maybe I'll stay till afternoon. So I walk and said " Holy water from heaven". As I walk, I saw a man sitting and carrying with his arms, something like a cloth but as I looked closely its a tiny baby keep with his father's arms and hug it as tight as he could. I was touched by the father's gesture and a whisper from above said "It's like you no matter how hard the rain, the storm, or heat of the sun I will keep you with my loving arms because you are my baby."

THE GRAND PRIZE

It was a day of revelation, on who will become the winners, especially who will bag the grand prize which is the vios car. At the start of the program everyone was very eager to come to the climax, they rush. An old woman beside me was always complaining she has many doubts, "what if.....?" she give side comments and at my back two couple who are angrily complaining about other, about the committee, about the mechanics, etc.The raffle draw start for the minor prizes and this man catch my attention, "and the winner for this minor award is Benjamin Soriano" how I wish his my relative despite the fact that his cute he exude an extra ordinary attitude, with his silence you can feel the faith within. Everyone is shouting wishing they are the one but this man without a word quietly listening and standing at the silent corner of the room. In him I saw the faith of Abraham he sacrificed his son Isaac but the good God never allow this to happen" With his silence its like saying "here I am Lord use me" "Your will is my will". "And here it is the winner for the grand prize is Benjamin Soriano!" "Again!" exclaimed the crowd "how lucky he is" He deserve it he stand quietly but exude faith within. I didn't bag any prizes from the raffle draw but I bring home one great lesson "Obey first before complaining."